લગાગાગા લગાગાગા લગાગા
સપન જે આંખમાં વાવી ગયા છે,
હૃદયને એ હવે ફાવી ગયા છે.
અવિરત આવતા હુંપદના મોજા,
અડગ દરિયાને સરકાવી ગયા છે.
તમારા શબ્દના હળવા ટકોરા,
પ્રણયના દ્વાર ખખડાવી ગયા છે.
અધર્મીઓ ધરમ પર ત્રાટકીને,
મહાભારતને સર્જાવી ગયા છે.
ભવોભવથી તમારી ચાહના છે,
આ જન્મે એટલે આવી ગયા છે.
-- દિલીપ ચાવડા 'દિલુ' સુરત
તડકાને ઈસ્ત્રી કરવામાં સાંજ પડી ગઈ
મોં માગ્યાં મોતે મરવામાં સાંજ પડી ગઈ
પાણી પાણી પાણીની ઝંખાઓ જાગી
ચિતરેલાં સરવર તરવામાં સાંજ પડી ગઇ
ભાષાનાં ભંગાર ઉપર ઊભાં છે કવિઓ
છંદોનાં દાદર ચડવામાં સાંજ પડી ગઈ
આંખોમાંથી અંધારાનાં ફળ ખરતાં પણ
ફાટેલાં ખિસ્સા ભરવામાં સાંજ પડી ગઈ
તું ઢોલિયા ઢાલી ચાલ્યો દેશ અજાણ્યે
ગઝલોના દીવા ધરવામાં સાંજ પડી ગઈ
- અનિલ વાળા
ત્યજી શકતો નથી દરિયો કદી દરિયાપણું,
પછી શાને ત્યજે છે તારું તું સારાપણું.
ધખાવીને ધૂણી હું એટલે બેઠો છું અહીં,
મને મળવા નથી આવ્યું હજી મારાપણું.
કમાડે લાભ ને શુભ એ લખી ચાલ્યું જશે,
વિચારો શ્રી સવા જેવું દરદ છે આપણું.
વળોટી ઉંબરો જ્યાં આયનો ઘરમાં ગયો,
અને ચોટી ગયું છે આયખે તારાપણું
બની અજવાસ એ રોશન કરે છે ઝૂંપડી,
દીવાને તો કશું હોતું નથી ખોવાપણું
હજી હું શૂન્યતા વચ્ચે જ જીવું છું છતાં,
નહીં રાખું તને ઈશ્વર કશું કહેવાપણું.
રથીને આટલું સમજાય છે ઓ સારથી,
સળગતી આગ જેવું છે ભીતર પણ તાપણું.
ચમકતી ભવ્યતાને પાંદડે જોયા પછી,
કશું બાકી નથી આ ઝાડને જોવાપણું.
પ્રકાશી દિવ્યતા ઘેરી વળી છે જાતને
'અદિશ' સાર્થક કરે છે શ્વાસ પણ હોવાપણું.
*અદિશ*
જડતાને કર નિ:શેષ, ગઝલ ત્યાં મળી જશે
પથ્થર ફરી ઉલેચ, ગઝલ ત્યાં મળી જશે
ભુજાઓ પાણી - પાણી થઈ જાય તોય શું !
વહેતો હશે પ્રસ્વેદ, ગઝલ ત્યાં મળી જશે
ટપકી રહ્યાં છે બુંદ એના કેશથી હજી
શું કામ જાવું ઠેઠ ? ગઝલ ત્યાં મળી જશે
ગગડાટ તાળીઓનો શમી જાય એ પછી
વરતારો છે વિશેષ, ગઝલ ત્યાં મળી જશે
નડવામાં નિરંતર નડે બહિર્મુખીપણું
ભીતર ધરી લે ભેખ, ગઝલ ત્યાં મળી જશે
.. સુરેન્દ્ર કડિયા
અજ અઞાં પણ સંભરેતો ધડ઼કલો,
રાતજો સોણે અચેતો ધડ઼કલો.
બાર જેંનીં પેટમેં પોઢ્યો હુવે,
તેર નીરાંતેં ભનેતો ધડ઼કલો.
ભેદ કેંનીં બોંયમેં ધારે નતો,
ધી, પુતર બીં કે ગુરેતો ધડ઼કલો.
જેર મિલધા ઘૂડ઼િયો ને પાંગરા,
છાટિયેં ભેરો મિલેતો ધડ઼કલો.
ને જડેં સમજણ અચેતી બારકે,
નિત નયોં વાવા ખપેતો ધડ઼કલો.
બાર રૂંધા, પિંઢ પણ રૂએ વિઠો,
બાર ખિલધા ને ખિલેતો ધડ઼કલો.
માવડ઼ીજે કંઠજા હાલર સુણી ,
પાંગરેં ભેરો નચેતો ધડ઼કલો.
' પુષ્પ ' અજ પણ જીં વલા ઐં બારડ઼ા,
તીં વલો મૂંકે લગેતો ધડ઼કલો.
--- પબુ ગઢવી ' પુષ્પ '
### સૂચનો અપેક્ષિત ###
આંખમાં અચરજનું આંજણ!
હોઠ ના મલકયાનું કારણ!
આંખ ભીંજાઈ રહી છે
મૃગજળે છલકાય છે રણ!
આભમાં ઢોલક બજે, ને
મેઘની સંભળાય રણઝણ!
ખૂબ દેવામાં ડૂબ્યો છું!
જાતને રાખી છે તારણ!
કોણે પીઠ પાછળ કર્યા ઘા?
કોણ લૂઢક્યું મારે આંગણ?
ખૂબ મૂંઝાઈ ગયો છું!
આયનામાં હું કે સાજણ?
હું 'હરિ' હલકો હવે, કે
જીવવાનું છે ન ભારણ!
હરિહર શુક્લ 'હરિ'
૧૦-૦૬-૧૭ / ૧૮-૦૪-૨૦
જિંદગી...
જિંદગી જ્યાં એક પુર્ણવિરામ મૂકી જાય છે..
ત્યાંજ જાણે આશ્ચર્ય સાથે અર્થ બદલી જાય છે...
પ્રેમની વ્યાખ્યા જીવનભર જાણવી ના હોય તો,,,
આવતા અંકે શરત લાગું લખાઈ જાય છે...
લાગણી ઉભરાય ત્યારે આ જીવન વ્યર્થ બને..
ને પછી તાજા કલમ લખતા ખીલી જાય છે...
હા વિરહ આવે ભરોસો તૂટવા પણ લાગશે,,
ત્યાં હવે જીવન ને અલ્પવિરામ લાગી જાય છે...
શું કહું હું આ જગત આખા ને કાંઇક તો કહું..
તોય પી.ટી.ઓ. કહી આગળ લખાઈ જાય છે...jn
यूँही तुम मेरे साथ साथ चलना,
रात ढलते ही सपनोंमें आके मिलना,
यूँ ही तुम मेरे साथ साथ चलना ।
तुम्ही गीत मेरा, तुम्ही संगीत मेरा,
तुम्हें क्या खबर है, तुम्ही मनमीत मेरा।
फूलों की तरह तुम हरदम हँसना,
यूँ ही तुम मेरे साथ साथ चलना ।
तुम्ही हो उमंग, तुम्ही मेरी चाह हो,
तुम्ही मेरी मंज़िल, तुम्ही मेरी राह हो ।
न ज़माने से डरना,'जल'मेरे दीलमे रहना,
यूँ ही तुम मेरे साथ साथ चलना ।
आओ हम एक होने की कसम खाए,
प्रेम की डोरी से हम साथ बंध जाए।
तुम मिलके,ना कभी अलविदा कहना,
यूँ ही तुम मेरे साथ साथ चलना ।
कवि जलरुप
मोरबी
જ્યાં કહ્યું એણે હુ સાંજે આવું છું,
સાંજ કાગળમાં હું રોજે વાવું છું.
પ્યાસ મારી આંખની વાંચી કહ્યું,
દોસ્ત, હમણા જ મૃગજળ લાવું છું.
આમ આવીને તું પડછાયા ન પી,
વાદળીને હું ઘણું સમજાવું છું.
તમને મન થઇ જાશે ભણવાનું કદાચ,
સ્વર્ગ આખુ વર્ગમાં સર્જાવું છું.
એ રમે છે રાસ જ્યાં સમજી મશાલ,
હાથ આ મારો હું ત્યાં સળગાવું છું.
તું મૂકી મોટાઈ તારી આવ તો,
હું ય મારા આ 'હું' ને પધરાવુ છું.
કોઇ પૂછે તારું સરનામુ પ્રભુ,
આંખ બાળકની હજી વંચાવું છું.
*શૈલેષ પંડયા.. નિશેષ જામનગર*
🌹🌹🌹🌹
*શબ્દ-હું અને તું ...*
*વિતાવ્યું બાળપણ સાથ સંગાથે,*
*સાથે ભણ્યા હતા એક નિશાળે.*
*એક જ હાઈસ્કૂલ એક જ રસ્તો,*
*સંગાથે પહોંચતો આપણો દસ્તો.*
*પહેલેથી છેલ્લે ભણતર સંગાથે,*
*વયસ્ક થયાને પડ્યા માર્ગ વિખૂટે.*
*યાદ છે તને ? છેલ્લી મુલાકાત ?*
*કયોઁ હતો તે શોરબકોર-વલોપાત.*
*વલોપાત અવિરત તારો ગ્રાહીને,*
*જોડાયાં આપણે સાથે ભવબંધને.*
*ને હવે હું અને તુંવાતો વાગોળીએ,*
*સજોડે જીવન સુખેથી વિતાવીએ.*
*દિનેશ સોની,*
*રાપર,કચ્છ.*
*તા.18/04/20.*
